मी दिवाळीनंतर रामटेक मध्ये

दिवस 520 वा

अनुदिनी 97 वी

मनातल्या मनात- पत्र 4

राजूची रोजनिशी 1 (कादंबरी- पत्र 4)

---

सर्व वाचक मित्रांना,

खरंतर हा पत्र 1 महिन्यापुर्वी 23 जानेवारीलाच प्रसिद्धीसाठी मुद्रीत केला होता पण त्यादिवशी प्रसिद्ध करता आला नाही. तीन दिवसांनी 26 जानेवारी रोजी भारताचा प्रजासत्ताक आला. प्रजासत्ताक दिनाला मी मागील स्वातंत्र्य दिनी प्रसिद्ध '15 ऑगस्ट - 'नावाचा' राष्ट्रीय सण' या लेखाचा पुढील भाग 'SMS पाठवल्याने माणूस राष्ट्रप्रेमी होतो का???' हा 3 पृष्ठांचा लेख प्रसिद्ध केला व तो झालादेखील. या लेखाला वाचकांचा उत्सफूर्त प्रतिसाद सुद्धा मिळाला. कदाचित आपण सुद्धा तो लेख वाचला असेल! पण आठवडाभराच्या आत हा लेख आपोआपच Delete झाला. सदर लेख Recover करण्याचे सर्व प्रयत्न केले पण निष्फळ! Mywapblog.com चे CEO श्री अरविँद गुप्ता यांना हे कळवले असता त्यांनी हे अनपेक्षित घडल्याबद्दल दिलगिरी व्यक्त करुन तो लेख रिकव्हर करण्याबाबत असमर्थता दर्शवली. खरंतर अशी समस्या (Blog प्रसिद्ध झाल्यानंतर आपोआप Delete होण्याची) प्रथमच घडल्याने मी ही अवाक् झालोच पण असो त्या लेखाचा माझ्याकडे कच्चा मसूदा लिहिलेला असल्याने बनवीन त्यालाच परत पण प्रसिद्ध मात्र करणार नाही इतक्यात.. आशा आहे आता पुढील लेखांबद्दल अशी समस्या निर्माण होणार नाही. आता आपण म्हणाल त्या लेखाचा व या पत्राचा काय संबंध? तर संबंध आहे. तो Delete झालेला लेख प्रसिद्धीनंतर Delete होण्यापुर्वी माझे 99 Blogposts पुर्ण झालेले होते व मी 100 वा विशेष ब्लॉग प्रसिद्धीसाठी या पत्राला थांबवून ठेवलं होतं.. पण 100 वा ब्लॉग लिहिण्यापुर्वीच तो 3 पानांचा संपुर्ण लेख Delete झाल्याने परत ब्लॉगपोस्ट ची संख्या 96 वर आली. आता हा पत्र 97 वा ब्लॉग म्हणून प्रसिद्ध करतोय. 100 वी ब्लॉगपोस्ट तर विशेषरित्या प्रसिद्ध करुयातच पण तत्पुर्वी अजून एक आनंदाची वार्ता- आजच 24 फेब्रूवारी 2014 रोजी 519 दिवसांच्या प्रवासानंतर 99 (सॉरी 96 बस्!) पोस्ट प्रसिद्धीनंतर आपल्या www.rdhsir.mwb.im या संकेतस्थळाला वाचकांच्या 1 लाख Visits पुर्ण झाल्या त्याबद्दल सर्व वाचकांचे अभिनंदन आणि भेट देणाऱ्यांना धन्यवाद! या निमित्त आणखी एक विशेष ब्लॉग प्रसिद्ध करीनच आज वा उद्या!

---

---

मी दिवाळीनंतर रामटेक मध्ये

"मी 1 तारखेलाच रामटेक ला येणार होतो परंतु 2 तारखेला बसने दामू मामाजी सोबत आलो. बाबूजीँनी गोँदियापर्यँत सोडून दिले व तुमसर पर्यँत जाण्यासाठी मी गोँदिया - हिँगणघाट सुपर बसमध्ये बसलो वर सायकल होती. थोड्या अंतरावर गेल्यावर स्वत: Conductor नेच व प्रथमच मला Driver जवळ बसण्याची संधी दिली मी टाळाटाळ केली व नंतर ड्रायव्हर जवळ जाऊन बसलो व प्रथमच मी वरच्या सायकलची 'सामान'ची 8 रु. तिकीटे 20/- त घेतली. तुमसरहून रामटेकला आल्यानंतर स्वत: सायकल उतरवली तेव्हा सायकलचा समोरचा Mutguard Nut निघाला आणि पायी जाता-जाता आमगावमध्ये मागच्या Wheel चे 2 Puncture बनवूनही मागचा चाक Puncture झाला. Room वर गेल्यानंतर मी, मामाजी व निरज रुम बघण्यास गेलो.

रामटेकला टी पॉईँट कडे शीतलवाडीतच आम्हाला राऊतजी कडे Room भेटली व विचारपूस केल्यानंतर विशेषत: घरमालक चांगल्या स्वभावाचा भेटल्याने ती रुम केली. व नंतर मनिषाला* सामान पोहचवून दिला व रामटेकच्या गडमंदिराकडे दोघांचे 40/- देऊन आम्ही प्रस्थान केले व दर्शन घेतला. परंतू येताना Auto न भेटल्याने इतर 5 जणांसोबत आम्ही 2 असे 7 जण 8.45 ते 9.45 PM बरोबर 1 तासात Bus stop पोहचलो व पून्हा मनिषाच्या* Roomवर Match बघून ती संपल्यावर माझ्या जून्या Roomवर गेलो. तिथे जेवण करुन मामाजी जितेशच्या रुम मध्ये झोपले कारण तो गावी होता. व मी रात्री 12.56 मिनिटांनी सामान Pack करुन झोपलो. कालची विशेषता म्हणजे कालची 'टिपूर पौर्णिमा' होती व त्यानिमित्ताने रामटेक मध्ये जोरदार माहौल व सण उत्सवाचाच दिन आला होता. व कदाचित रामजीँना आमच्याकडून या पालखीचे दर्शन घेववून घ्यायचे असेल म्हणून आम्हाला पायी यावे लागले. व आम्हाला त्या भव्य पालखीचे दर्शन लाभले तेव्हाचा दृश्य खरंच Photo काढण्यालायक होता.

आज मी सकाळी 6.15Am ला उठून अंघोळ वगैरे करुन जेवण करुन मी Collegeला व मामाजी तिरोड्याला निघाले.
तत्पूर्वी आम्ही मामाजीसमवेत नवीन रुम वर सामान Shift केला.
मी आज College Attend करुन नवीन रुम व आलो व मामाजी 1.30वा. दूपारी इंदोऱ्याला पोहचल्याचे मला कळले.

मला इथे सर्वाँची आठवण येते. नवीन रुम वर निरजसारखे ओळखीचे मित्र ही नाही परंतू हळूहळू इथेही करमायला लागेल हीच अपेक्षा I miss my father, Mother, Aunty and my lovely Brother Good Night. Now time is 11.32PM."

राजेश

---

ता. क.- * - नाव बदलले आहे.

---

• मुळ लेख- 03/11/2009 (रामटेक)
• मुद्रण- 23/01/2014 (आमगाव)
• प्रसिद्धी- 25/02/2014 (आमगाव)

अणुक्रमणिका

(कादंबरी/मनातल्या मनात)

मी आजवर चर्चा न केलेल्या माझ्या जीवनातील शैक्षणिक घडामोडी

हेच पत्र सुरुवातीपासून वाचण्यासाठी CLICK करा

---

• प्र.: आजपर्यँतच्या शिक्षणात कित्येक पैसा खर्च झाला परंतू कधीही पश्चात्ताप नाही केला की याचा योग्य फायदा झाला नाही वा जर वाचवला असता तर किती रुपये जमा असते?
• उ.: शिक्षणात पैसा खर्च होणारच व मी चूक केली आहे हे खरे आहे पण पश्चात्ताप करुन काय फायदा?
• प्र.: आजच्या Competition च्या जमान्यात D.Ed. करुन शिक्षक होण्यासाठी आवश्यक गुण घेऊन पात्र होण्याची ताकद आहे काय?
• उ.: मी प्रयत्न करतोय व 10वी 12वीतील चुक सुधरवून खरंच मन लावून नि:स्वार्थी पणे 90% अभ्यास करुन कमीतकमी 80% घेण्याचा निर्धार केला आहे व "रेतीचे कण रगळीता तेल ही गळे" तर नशिबाद असली व देव तसेच मोठ्यांचा आशिर्वाद असला तर निश्चित एक दिवस पात्र होऊन शिक्षक होऊन दाखविन ही शाश्वती देतो कारण Competitionच्या जमान्यात पात्र होण्याची ताकद पूर्वीही होती व आताही आहे परंतु तीचा तेव्हा लाभ घेतला नाही मात्र आता जरुर घेईन.
• प्र.: 12वीत ही 70% घेईन म्हणत होता परंतु 55.50%च मिळाले.
• उ.: 12वीत मी अभ्यासच न करुन चूक केली होती व मनसमजवनी करत होतो. व खरे तर मला 60च्या वर अपेक्षा नव्हती. तिचा पश्चात्ताप झाल्याने मी नव्या जोमाने D.Ed. ला सुरुवात केली असून अभ्यास करुन 80% घेण्याचे बोलत आहे.
• प्र.: तू सध्या Top 10 मध्ये हवा होता पण Bottom Ten मध्येही नाही.
• उ.: मी D.Ed. मध्ये 100 पैकी Top 15 मध्ये आहे. व याचा Result Result नंतरच कळेल.
• प्र.: रात्री उशीरापर्यँत जागून झोप पूर्ण होऊ न देता आरोग्यावर विपरित परिणाम होईल असा अभ्यास करुन काय फायदा?
• उ.: अभ्यास कसा व किती तसेच केव्हा करायचा हा माझा Matter झाला परंतु आरोग्याची काळजी मात्र मी घेईनच.

वरील प्रकारे फत्त प्रश्न माझ्या बाबुजीँनी घरच्यांसमोर उच्चारले व त्यांच्या प्रश्नांना कंटाळून मी उपाशीच झोपून गेलो नंतर थोडासा जेवण (2 कोचईच्या वळ्या) घेऊन लिहित आहे.

असो! माझ्या वडिलांचेही बरोबरच आहे. त्यांच्या बोलण्याचा मला राग कधीच येत नाही परंतू खंत वाटते की ते आपल्या मनातील प्रश्न व शंका-कुशंका प्रेमाने माझ्याशी बोलून त्यांचे निराकरण करत नाही वा मला प्रेमाने समजावत नाही आणि माझ्यात तर त्यांच्यासमोर अशा मुद्द्यांबद्दल काही बोलण्याची हिँमतच होत नाही. परंतू मी त्यांचे बोलणे ऐकूण घेतो व पटलेली गोष्ट फायद्याची असतेच ती करण्याचा प्रयत्न करतो. असो!

किती वेळचा लिहित आहे. लिहीता-लिहिता हात दुखून गेले. तुमचा तोँड नाही दुखला का इतके वाचताना? चला झोपा! किती रात्र झाली. सगळे झोपले. रात्रीचे 11.15PM वाजले."

Good Night

वाचक मित्रांनो माझ्या सदर पत्र लिहून झाल्यानंतर शेवटी मी काही स्पष्ट करु ईच्छितो...

वरील नोंद माझ्या दैनंदिनीत / डायरीत अर्थात 'राजूच्या रोजनिशीत' 26/10/2009 रोजी.. परत वर्ष नीट वाचा.. 2009.. मध्ये लिहिलेला असल्याने हि परिस्थिती 'तेव्हाची' होती.. आता काळासोबतच परिस्थितीही बदलली.. आणि या प्रश्नोत्तरामुळे कदाचित आपला गैरसमज होऊ शकतो कि माझे बाबुजी तेव्हा वरील प्रश्नांबाबत (माझ्याबाबत काळजीग्रस्त) असले तरी खर्च वगैरेबाबत खुप चिँताग्रस्त होते वगैरे..! हे सत्य नसून त्या 'क्रॉस कनेक्शन' फोन कॉलमुळे माझ्यावर आलेला संताप बाहेर काढण्याकरिता त्यांना वरील प्रश्न उच्चारावे लागले होते आणि तसे करणे रास्तही होते.. त्या प्रश्नांचे मी समक्ष त्याच वेळी उत्तरे देऊ शकलो नसलो (जाणून दिले नसले) तरी त्याच वेळी माझ्या मनात जी उत्तरे होती ती वर नोँदलेली आहेत.. त्यादिवसानंतर बाबूजीँच्या तोँडून त्यांनी माझ्या शिक्षणावर केलेल्या खर्चासंबंधी 'ब्र' ही विचारल्याचे माझ्या लक्षात नाही.. कारण मुळातच तो त्यांचा स्वभाव नाही.. आता 'त्या' गोष्टीला 4 वर्षाहून अधिक दिवस झालेत.. माझं डीटीएड 2011 मध्येच पुर्ण झालं.. माझा निकाल आपणास माहितच असेल.. आणि नसेल तर मी या पत्रमालिकेच्या शिर्षकाप्रमाणे 'मनातल्या मनात' दिलेल्या उत्तराचे परिहार्याने वचनाचेच काय झाले हे जाणून घेण्याची उत्सुकता आपणास लागलेली असेल; पण ते थोडं गुलदस्त्यात सिक्रेट ठेवुयात.. वाचत राहा ही पत्रमालिका म्हणजे कळेलच आपणास माझा निकाल आणि डीटीएड काळातील माझं जीवनसुद्धा... आणि हो मी वरील प्रश्नांची प्रत्यक्ष उत्तरे देऊ शकलो नाही याचा अर्थ काही भलताच लावू नका बरं का! आणि आपला अजून एखादा गैरसमज होऊ नये म्हणून सांगूनच टाकतो.. आमचं एकमेकांवर तेव्हाही प्रेम होतं आणि आताही भरपूर प्रेम आहे कारण "माझे बाबूजी जगातील 'बेस्ट' बाबा आहेत..."

तुमचाच

राजेश

---

ता.क.- पत्रातील नोँद मुळ 2009 मध्ये लिहिले असल्याने प्रसिद्ध करताना जाणीवपुर्वक व्याकरणीय चुका दुरुस्त केलेल्या नाहीत.

---

मुळ लेख- 26 ऑक्टो. 2009 (आमगाव)
प्रसिद्धी- 17 जाने. 2014 (आमगाव)

अणुक्रमणिका (कादंबरी/मनातल्या मनात)

मी आजवर चर्चा न केलेल्या माझ्या जीवनातील शैक्षणिक घडामोडी

दिवस- 481 वा

अनुदिनी- 95 वी

मनातल्या मनात - पत्र 3

राजूची रोजनिशी 1 (कादंबरी-3)

---

"मनातल्या मनात" या पत्रमालिकेतील पुढील पत्रात माझ्या बाबुजीँच्या प्रश्नांची उत्तरेच मी 'मनातल्या मनात' दिलेली असल्याने सदर पत्र माझ्या बाबुजी लाच पाठवतोय..

---

तिर्थरुप बाबुजीस,

कदाचित तुम्हाला आठवत नसेल पण 26 ऑक्टोबर 2009 रोजी तुम्ही रागाच्या भरात मला काही प्रश्न विचारले होते... त्या प्रश्नांची उत्तरे मी तेव्हा तुम्हाला देवू शकलो नव्हतो परंतु त्याच दिवशी मी ते सर्व प्रश्न माझ्या डायरीत नोँदून त्यावेळचे माझ्या मनातील उत्तरे तिथे लिहिले होती ती अशी-

मी आजवर चर्चा न केलेल्या माझ्या जीवनातील शैक्षणिक घडामोडी

"आज दि. 26 ऑक्टोबर 2009. आज मी दैनंदिनी लिहिणार नव्हतो परंतु लिहित आहे व लिहिण्यामागे कारण एकच ते खालीलप्रमाणे-

मी खाली आज माझ्या घरी केलेल्या चुकांमुळे किती ऐकलो व काय चुकले तसेच घरी आता का गप्प राहतो व खरंच माझ्या मनात काय आहे ते खाली स्पष्ट करत आहे-

आज नेहमीसारखाच योग्य व सहज दिवस जाईल असे वाटत होते, परंतु बाबुजी '[वसन] स्टेशनरीत' बाकी असलेले पैसे देण्यास गेले व मला फोन केला. मी फोन उचलला बाबुजींचा पण Line वर होते [मुकेश निवारे] व बाबुजीँनी मला फोन करुनही Line वर बोलले कुणीतरी अजय ज्याला [मुकेश] शी बोलायचे होते. माझ्या मते बरोबर नंबरवर फोन लावून चुकीच्या जागी फोन लागल्यास दिमाग खराब होईलच. मी बाबूजीला त्याच नं. वर फोन केला तर कळले की बाबूजीचा फोन चुकीच्या जागी बरोबर नं. असूनही लागला होता.

असो त्यांनी दुकानदाराकडे 80/- बाकी असल्याचे माझ्याकडून पुष्टि करुन घेतले व घरी आल्यावर माझ्या शिक्षणावर त्यांनी केलेल्या खर्चावर तसेच मी दिलेल्या गुणांच्या मोबदल्याबद्दल संताप व्यक्त करीत होते.

मी तेव्हा त्यांच्या एकाही प्रश्नावर बोलू शकलो नाही. परंतु त्यांच्या प्रत्येक प्रश्नाचे योग्य उत्तर जे त्यांचा समाधान करु शकतील; असे प्रश्न व उत्तर खाली लिहित आहे -↓

• प्र.: राजेशने दहावीत जी चूक केली तीच चुक बारावीत केली तर याची शाश्वती काय की तो D.Ed. मध्ये ती चूक करणार नाही?<
• उ.: मी दहावीत चुक केली ती माझी नादाणी होती परंतु मी 12वीत चुक केली हे जाणतो व त्याचे फळ मी भोगलेले आहेत ते कसे बघा- मला 12वीत PCM ग्रुप मध्ये 7 गुण कमी पडले व D.Ed. मध्ये रामटेक येथे D.Ed. करावे लागत आहे. व राहीली गोष्ट शाश्वतीची तर मी जेव्हा 10वी व 12वीत होतो तेव्हा आमगावच्या घरीच तेव्हा घरात मनोरंजनाचे साधन वगैरे होती त्यामुळे तितका वेळ जात होता तसेच इतके वाजतापर्यँत अभ्यास कर ताण घेऊ नको हे बोलणे त्यामुळे लवकर झोपण्याचा धाक जो तेथे Single व Separate खोलीत राहणार नाही व तेथे मनोरंजनाचे साधन नसल्याने मी अभ्यास करीनच. शिवाय माझ्या मते "जर विद्यार्थी पालकांना सोडून बाहेरगावी जात असेल तर तो तेथे अभ्यास करतोच कारण त्याला माहीती असते की माझ्या पालकांना माझ्याकडून किती अपेक्षा आहेत, व ते किती खर्च करत आहेत; आणि तो जिद्दीने अभ्यास करतो."
• प्र.: राजेशने 10वी 50.46% 12वीत 55.50% घेतले तर घेऊन-घेऊन D.Ed. मध्ये किती घेऊन घेईल?
• उ.: मी 10वीत 15% अभ्यास करुन तसेच 12वीत 35% अभ्यास करुन तितके गुण प्राप्त केलेत व D.Ed. मध्ये मी 100% नाही म्हणणार पण 95% प्रयत्न करुन 90% तर निश्चितच अभ्यास करेन. तसेच D.Ed. मध्ये 50% Passing असल्याने 10वी 12वीतील 35% ची व 12वीत मिळणाऱ्या Practicals मुळे Theory ची काळजी नव्हती परंतू D.Ed.मध्ये दोघांमध्ये वेगवेगळे 50% घ्यावे लागत असल्याने अधिक अभ्यास करीनच व त्याचा फळ मला मिळणार नाही का? मी D.Ed. मध्ये 90% घेण्याचा निश्चय केले आहे व 80% तर घेईनच. याची शाश्वती देतो.
• प्र.: P.E.T.चे ते 3 शिक्षक आले व त्यांच्या बोलण्याने करायचे नसूनही P.E.T. जॉईन केली.
• उ.: ती माझी सर्वात मोठी चुक होती. व तेव्हा योग्य निर्णय घेण्याची क्षमता माझ्यात नव्हती.
• प्र.: P.E.T. 200पैकी फक्त 74 गुण आले.
• उ.: P.E.T.ही Competition Exam आहे. त्यामुळे कितीही अभ्यास करणारा विद्यार्थी कमी वा बुद्धू विद्यार्थी 100 च्या वर गुण घेऊ शकतो व मी खरं सांगु तर तेथे 75% अभ्यास केला होता व मला कमीतकमी 90 गुण अपेक्षित होते.
• प्र.: P.E.T. मध्ये डूबलेल्या 20,000/- रुपयांविषयी राजेशला एकदाही पश्चात्ताप वाटला नाही की जर तो 1.5 (दीड) महिना हवा नसलेला Course केला नसता तर 20,000 रु /- घरी असून एखादी कोणतीही वस्तू झाली असती असा त्याने कधी घरी विषयही काढला नाही.
• उ.: मला पश्चात्ताप झाला पण पश्चात्ताप करुन किँवा ती गोष्ट घरी काढून त्या गोष्टीची पून्हा आठवण केल्याने काय उपयोग म्हणून मी ती विसरण्याचा निर्णय घेतला आहे तसेच तशी चुक पुन्हा माझ्याशी कधी होणार नाही याची काळजी घेत आहे परंतू कितीही प्रयत्न केल्याने मी ते विसरु शकत नाही व कधी कधी डोळ्यातून टपटप अश्रू सुद्धा पडतात पण कोणाला सांगणार शेवटी चुक माझीच होती.

---

[ ]- नावे बदललेली आहेत.

---

याच पत्राचा पुढील पान वाचण्यासाठी CLICK करा

दिवाळीच्या सुट्ट्यातील मजा

दिवस- 474

अनुदिनी- 94

मनातल्या मनात- पत्र 3

राजूची रोजनिशी (कादंबरी)- पत्र 3

---

माझ्या "मनातल्या मनात" ह्या पत्र मालिकेतील पुढील पत्र...

दिवाळीच्या सुट्ट्यातील मजा

राजेश,
4 नोव्हेँबर 2013 च्या रात्री आमची सर्वात लहान बहिण जन्माला आली त्यात तु तसं 1 नोव्हेँबर 2013 पासूनच नोँद केलीय म्हणा.. आणि हो तु माझं जे नामकरण केलंस ते मला खुप आवडलं- 'कादंबरी'.. काय नाव निवडलंस तू माझ्यासाठी.. अरेहो आठवलं मी संग्रहित केलेल्या निवडक पत्रांवरुनच तर तू तूझी पहिली कादंबरी "माझी ताई : एक आठवण" लिहिलास ना.. म्हणूनच माझं नाव तू 'कादंबरी' ठेवलस आणि ते समर्पकही वाटतं.. तर असो तु मला पाठवलेल्या पत्रानंतरची घडामोड मला पत्रानं पाठवण्यास सांगितलं होतं खरं.. पण ऑक्टोबर 2009 च्या 5 ते 9 तारखेत तू काही विशेष नोंदवलं नसल्याने मी थेट त्यापुढील पत्र पाठवते.. आमच्या 5व्या धाकट्या बहिणीच्या जन्माच्या पुढल्याच दिवशी 5 नोव्हेँबर 2013 रोजी भाऊबीज होती.. म्हणजे दिवाळीच... तर 2009 मधील दिवाळीच्या सुट्ट्यातील मजेविषयी 25 ऑक्टोबर ला तु मला सांगितलं होतस.. तेच आज मी तुला सांगते-

आज मी 16 दिवसांच्या नंतर दैनंदिनी लिहीत आहे आणि तोही आमगावात. असो मी 10 तारखेला दैनंदिनी लिहीणार होतो परंतू काही कारणास्तव विसरलो. त्या दिवशी आम्हाला कळले की जरी 12 पासून DIET कडून सुट्या जाहीर झाल्या असल्या तरी 14 तारखेला कॉलेजचा 'वर्धापन दिन' असल्याने 14 तारखेपर्यँत कॉलेज होती हे कळताच वर्गातील सर्वच छात्राध्यापकांना धक्काच बसला कारण जवळपास बाहेरगावच्या सर्वच विद्यार्थ्याँनी गावी जाण्यासाठी Packing करुन घेतली होती व मी ही त्यातलाच एक होतो. परंतु परवानगी मिळताच आम्ही सुटकेचा नि:श्वास सोडला.

नंतर मनात 3 तारखेपर्यँत आणि त्याही बाकीच्यांपेक्षा अधिक सुट्ट्या असल्याने व 6 दिवसांनी आमगावी आल्याने मनात उत्कंठा निर्माण झाली होती. मी इंदोरा (ता. तिरोडा जि. गोँदिया) येथे जाऊन माझा मामेभाऊ विजय हरीशंकर रेवतकर याचे आमगावला परत येऊन माझा भाऊ विवेक दशरथ हजारे याचे मानसशास्त्रातील अनुक्रमे '6 ते 10 व 11 ते 14 वयोगटातील दोन बालकांचे अवलोकन' करण्याचे प्रयोग लिहीले व त्यानंतर भारतीय समाज आणि प्राथमिक शिक्षण या विषयातील महात्मा फुले व डॉ. आंबेडकर यांच्या कार्याविषयी माहितीपुस्तिका तयार करण्याचे प्रयोग पूर्ण करुन मंगळवार दि. 20/10/09 ला सायंकाळच्या ट्रेनने तिरोडा रेल्वेस्थानकावरुन दामू मामाजी सोबत इंदोऱ्याला गेलो व लगेच बुधवारी माझे मोठे वडिलांचे गाव मु. पांजरा (रेँगेपार) पो. मोहगाव (खदान) ता.तुमसर जि. भंडारा येथे गेलो त्यादिवशीही तिरोडा बसस्थानकावर 4.45PM च्या गाडीसाठी 5.45PM पर्यँत वाट पहावे लागले व रात्री 7.00 वाजता नावेने पाण्यातून पांजरा गाठावे लागले. माझ्या नशिबात असेल म्हणूनच कदाचित मी 'देवपूजी'च्या ही कार्यक्रमात उपस्थित राहू शकलो. दुसऱ्या दिवशी गुरुवारला पांजरा येथे घराजवळच मंडई व ड्रामा असल्याने मी तेथेही उपस्थित झालो.

आश्चर्याची बाब म्हणजे गावात हजारे परिवार सोडून कोणाचीही ओळख नसतांना रात्री 9 ते 9.30 दरम्यान मी माझी कार्यक्रमामध्ये सहभागी होण्याची कला लपवू शकलो नाही व शेवटी 9.40 मिनिटांनी रात्री मला 'यंदा माझा लगन करून दे बाबा' हे जवळपास 20ते30 मिनिटांचे एकपात्री नाटक अवघ्या 10 मिनिटात सादर करण्याची संधी मिळाली व म्हणतात ना "मिळालेली संधी कधीही सोडू नये" तर मी ती नाटक 10 मिनिटात संपवण्यासाठी सज्ज होऊन अवघ्या 4 मिनिटात जवळपास अर्धी नाटक संपवली होती व माझ्याकडे कमीतकमी 5 मिनिटांचा व नाटक पूर्ण करण्यास पुरेसा वेळ शिल्लक असूनही त्यांचे ड्रामा कलाकार घाई करत असल्याने मला तेथेच माझी नक्कल थांबवावी लागली तरी माझ्यासाठी गर्वाची बाब म्हणजे तेथे उपस्थित प्रत्येक व्यक्तीला माझी नक्कल आवडली व काही ड्रामा बघणाऱ्यांच्या मते त्यांच्या ड्राम्यापेक्षा माझी नक्कल छान होती. व अशाप्रकारे अनोळख्या गावातही मी माझे नाव फक्त अर्धी नाटक सादर करुनसुद्धा लोकांच्या मनात उमटवले की तो "दसरथ भाऊचा पोरगा होता."

असो मी शुक्रवारी इंदोरा शनिवारी तिरोडा येथे येऊन आज शेवटी दिवाळीचा गावतर आटपून थेट तिरोड्याहून बसने आमगावला आलो.

तत्पूर्वी मुख्य बाब म्हणजे नेहमीप्रमाणे याही वर्षाची दिवाळी आमच्यासाठी आनंदाची राहीली व एक गोष्ट तर विसरलोच.

!HAPPY DIWALI! & !Good Night!

अरे Good Night काय म्हणतोस.. वास्तवात आज 10 जानेवारी 2014 ची संध्याकाळ आहे.. GOOD EVENING म्हण.. मागच्या पत्रात तू दिवाळीला फटाके फोडत नसल्याचे लिहिलास हे खरय.. पण आपली हौस भागवण्यासाठी दारासमोर मच्छर मारण्याची बॅट धरुन फटाक्यांचे आवाज काढत होतास त्याचे काय? अरे मी विनोद करतेय.. त्यानही तु मच्छर मारुन पर्यावरणाचे रक्षणच करत होतास म्हणा.. तर 5 नोव्हेँबर 2013 लाच भाऊबीज पार पडली.. मी जाणते या नात्यातील तुझं दुर्दैव.. पण तू तूझ्या बहिणीला जे काय सांगायचंय ते मला सांगत आलायस.. तर आज तुझी बहिण म्हणून मी तूला ओवाळणी घालतेय या पत्राद्वारे.. आणि माझं गिफ्ट..?? खरंच किती कंजूष आहेस रे राज्या तू...!! मी जाणते आता तू गावी जात असशील मामाच्या.. मी तुझ्या पिशवीतच तर आहे ना.. हे अर्धे पत्र मी रेल्वेत बसून लिहिले.. तर पुरे झाले आता लिहिणं थांबवते.. मामाच्या गावी मजा घे..

भाऊबीजेच्या हार्दीक शुभेच्छा..!

तुझीच
कादंबरी (डायरी नं. 1)
To
राजेश डी. हजारे

ता. क. - पत्रातील लाल अक्षराने लिखित मजकुर 6 नोव्हेँबर 2013 रोजी लिहिलेला आहे.

यंदा माझा लगन करुन दे बाबा (Youtube वर Video पहा)

Gandhi Jayanti va Fatakemukta Diwali Vishesh

टिप- हेच पत्र सुरुवातीपासून वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा

---

आजही सगळीकडे दिवे, पणत्या लागल्यात.. अंधारावर प्रकाशाचा अर्थात दुष्टावर सत्य व देवाचा विजय म्हणून दिवे लावतात वाटते.. सर्वीकडे रोषणाईच रोषणाई असते.. दिवाळीला लहाणांपासून तर मोठ्यांपर्यंत फटाके फोडतात.. मस्त आतिषबाजी होते..
रोहित शर्मानं तर परवाच फटाके फोडले बघ बॅटने विश्वविक्रमी 16 षटकार मारुन 209 धावा बनवत ऑस्ट्रेलियाविरुद्धच्या एकदिवसीय क्रिकेट सामन्यात बंगळुरु मध्ये.. आणि भेट पण दिली आम्हा भारतीयांना सामना व मालिका विजयाची..
आम्ही पण फटाके फोडायचो लहानपणी.. पण आतासारखे विचित्र प्रकरण नव्हते.. आता नवनवे वेगवेगळे फटाके आहेत.. दिवाळीला फटाके फोडायला माझा विरोध नाही.. या सणाला नाही तर केव्हा फोडणार फटाके..? पण मर्यादा पाहीजेच ना कुठेतरी.. माझे बाबुजी नेहमी म्हणतात.. "प्रत्येक गोष्टीला मर्यादा असावी. एखादी गोष्ट मर्यादेबाहेर गेली कि त्याला उपाय नसतो.. आणि परिणाम घातकच असतात नेहमी." आणि हल्ली फटाक्यांमुळे किती प्रकारचे प्रदूषण होते नाही.. ध्वनी प्रदूषण, वायु प्रदुषण.. काही संस्था व समाजसेवक पर्यावरणावर होणारे दुष्परिणाम टाळण्यासाठी इकोफ्रेँडली सण साजरे करण्याचा सल्ला देतात.. पण आम्हा सनातनी हिँदूंना वाटतं असं आमच्याच सणाच्या वेळी का? मी विरोध होतानाचे बरीच उदाहरणे जवळून बघितलीत.. तर मला वाटतं कि आपण असा विचार करण्यापेक्षा आपल्यापासूनच का सुरुवात करु नये इकोफ्रेँडली सण साजरा करण्यास.. ते चुकीचं तर नाही ना.. पर्यावरण सुरक्षा तर चांगलीच बाब आहे.. मग का 'पहल' करु नये आपल्यापासूनच.. म्हणून मी स्वत:बद्दल सांगू ईच्छितो कि मी तीन वर्षाँपासून रंगपंचमीला रंग उधळत नाही व हे तिसरे वर्ष आहे दिवाळीला फटाके फोडत नाही.. मी जाणतो कि माझ्या एकट्यामुळे काहि पर्यावरणाचे खुप मोठे रक्षण होणार नाही.. पण माझ्यामुळे जे प्रदुषण होणार होते ते मात्र मी नक्कीच टाळू शकतो.. यामुळे खुप काही साध्य होणार नसले तरी त्यातून मिळणारा आत्मिक समाधान आहे तो मी वर्णन करु शकत नाही.. आणि माझ्यामुळे प्रेरीत होऊन वर्षाला एक जरी व्यक्ती माझे अनुकरण करु लागला तरी माझ्यासाठी खुप आहे.. तर काय कराल साजरी फक्त एक वर्ष फटाकेमुक्त दिवाळी.."

"शेवटी दिपावली व नुतन वर्षाच्या आपण सर्वाँना हार्दीक शुभेच्छा..!!"

आणि हो साक्षात आज 8 जानेवारी 2014.. 2013 वर्षाच्या शेवटचा आठवड्यात 27 डिसेँबर जरा निराशाजनक गेला पण 29 डिसेँबर थोडा विशेष होता.. त्यादिवशी 'अनाथांची माई' म्हणून परिचित ज्येष्ठ समाजसेविका सौ. सिँधुताई सपकाळ यांच्याशी भेट जी झाली..
2013 ची अखेर जरा बरी झाली.. नविन वर्ष 2013ची सुरुवातही छान झाली... कालच सासवड जि. पुणे येथे 3,4 व 5 जानेवारीला भरलेल्या '87व्या अखिल भारतीय मराठी साहित्य संमेलन-2014' च्या निमित्ताने पुणे येथून परतलो.. त्यासंदर्भात सविस्तर लिहिनच म्हणा.. तर पाठव पत्र परवा मग मला तु पण.. चल भेटु पुन्हा.. बाय..

डायरी लेखक- राजेश डी. हजारे (RDH)

मुळ लेख- 03/10/2009, रामटेक
प्रथम प्रसिद्धी- 04/11/2013, फेसबुक
अद्ययावत लेखन- 03/01/2014 (शुक्रवार), MHADA/म्हाडा, सासवड जि. पुणे
पुनर्प्रसिद्धी- 08/01/2014 (मंगळवार), आमगाव

अणुक्रमणिका

Gandhi Jayanti va Fatakemukta Diwali Vishesh

अनुदिनी 92वी

दिवस 472वा

पत्रमालिका- मनातल्या मनात (पत्र 2)

राजूची रोजनिशी-1.कादंबरी (पत्र 2)

माझ्या "मनातल्या मनात" ह्या पत्र मालिकेतील हे पत्र काही कारणास्तव उशीरा म्हणजे आता पोस्ट करतोय...

गांधी जयंती (2/01) व फटाकेमुक्त दिवाळी विशेष

प्रिय डायरी नं 1..
काल तु मला पत्राद्वारे माझा 1 ऑक्टोबर 2009 रोजीचा पहिला संदेश पोचवलीस.. खरंच मी तुमचं बारसं करायचं विसरलोच होतो बघ.. पण झालं ते एकदाचं...
तु मला गांधी जयंतीबद्दल तुला सांगितलेलं पत्राद्वारे पाठवणार होतीस.. पण म्हटलं ते तर मला माहिती आहे तर मग आपणच ते सर्व तुला परत सांगून देउनच टाकूयात ना सरप्राईज..

---

आज 3 ऑक्टोबर 2009. काल 2 ऑक्टोबर 09.. 2 ऑक्टोबर म्हणजे म. गांधी तसेच लाल-बहाद्दूर शास्त्री यांची जयंती. काल म. गांधी जयंतीची सुटी होती व आज शनिवार 'हाफ डे' असल्याने आमचा कॉलेज सकाळी 9 ते दुपारी 1 या वेळेवर लागला.

आमच्या कॉलेजात 2 ऑक्टो. ला सरकारी सुटी असल्याने गांधी जयंतीचा कार्यक्रम आज दि. 3/10/09 ला घेण्यात आला. या कार्यक्रमाची विशेषता म्हणजे या महाविद्यालयात कोणत्याही कार्यक्रमाचे आयोजन डी.एड. चे विद्यार्थीच करतात त्याप्रमाणे डी.एड. द्वितीय वर्षाच्या विद्यार्थ्याँनी आजचा कार्यक्रम आयोजित केला होता. कार्यक्रमाचे अध्यक्ष, प्रमुख पाहूणे, प्रमूख वक्ता तसेच सुत्रसंचालन व स्वागत ही द्वितीय वर्ष डी.एड. चे विद्यार्थीच होते. या कार्यक्रमात मी माझा स्वलिखित गीत 'म. गांधी आणि आपण' सादर केला व मला छान टाळ्यांची दाद मिळाली. या कार्यक्रमातील स्वप्नील नागदेवे चा स्वलिखित गीत मला सुद्धा आवडला व त्या गीताबद्दल सरांनी (प्राचार्य मनिष कोल्हे) त्याला पेन गिफ्ट केली. व कार्यक्रमात गीत, भाषण, भजन सादर झाले तसेच बी.एड.च्या विद्यार्थीनीने संस्कृत मध्ये आभार प्रदर्शन केले.

नंतर आम्हाला मॅडमनी कार्यक्रमात झालेल्या चूका विचारुन पुढील कार्यक्रम आयोजित आम्हाला करायचा असल्याची सुचना दिली व पहिल्याच कार्यक्रमात आम्ही प्रथम वर्षाचे नविन विद्यार्थी असून सहभागी झाल्याने डोँगरे मॅडमनी माझी व स्वप्निलची भरभरुन स्तुती केली. तत्पूर्वी रामटेके सरांनी शारीरिक शिक्षणाबद्दल माहिती सांगितली.

व मी आज मेसच्या पैशांसाठी आमगाव ला जात आहे.

तर प्रिय रोजनिशी.. त्यादिवशी तुला मी वरील गोष्ट सांगितली होती.. अर्थात आता परत तुला ते पत्र पाठवण्याची गरज नसल्याने बुधवारी मला थेट यापुढील पत्र पाठव..

अगं मी हा पत्र आज पाठवत असलो तरी हे 4 नोव्हेँबर 2013 लाच लिहिलं होतं.. काय ते वाच..
"नेरवा धनत्रयोदशी.. आता विचारशील काय खरेदी केलं? पण खरं सांगू.. काय सोनं..? तुला माहित आहेत का काय भाव आहेत सोन्याचे.. 30 हजाराच्या जवळ गेलाय प्रतीतोळा.. हो ना "सोन्याचेही भाव वाढलेत आजकाल...!" मग काय.. सर्वांनी पुर्वीच कपडे खरेदी केले होते.. म्हणून मग मी धनतेरसला दोन जोडी कपडे खरेदी केले.. परवा होती नरक चतुर्दशी.. त्याचा मला इतिहास माहित नाही.. माझी आई जाणते बघ हिँदू धर्मातील सगळा पोथीपुरान.. तिला विचारुन सांगितलं तर पुस्तक तयार होईल या एकाच दिवसावर.. काल लक्ष्मीपुजन.. आज बलिप्रतिपदा व उद्या भाऊबीज.. लक्ष्मीपुजेपासूनच खऱ्या अर्थाने दिवाळी साजरी होते बघ..

टिप- हेच पत्र पुढे वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा.

College (कॉलेज)चे नियम कठोर पण पाळण्यासारखे

अनुदिनी 91वी

दिवस 459वा

पत्रमालिका- मनातल्या मनात (पत्र 1)

राजूची रोजनिशी-1.कादंबरी (पत्र 1)

1.कॉलेजचे नियम कठोर पण पाळण्यासारखे

राजेश,
तुझे कालचे पत्र मिळाले. (माफ कर तु मला लेक म्हटलस तसंच प्रेम केलंस तरी मी तुला एकेरी संबोधतेय.. कारण मी तुझी मैत्रीणपण आहे ना..) आणि तु विचारलं होतं ना कि "आजवर मी तुला सांगितलेलं तु पत्राने मला पाठवणार का?" त्याला मी उत्तर देतेय- हो! आता अजून कशाला वेळ दवडायचा. तू माझं काल 25 डिसेँबर 2013 रोजी नाताळच्या शुभपर्वावर माझं केलेलं 'कादंबरी' हे नामकरण मला आवडलं. नाहितरी तु तुझी पहिली कादंबरी (सॉरी बाबा.. आत्मकथनपर पुस्तक.. बस् झालं!) "माझी ताई : एक आठवण" मला विचारुनच तर लिहिली.. पण मला तुला एक सुचवावेसे वाटते.. 'मनातल्या मनात' या नावासोबतच आपल्या या संवादाला 'राजूची रोजनिशी/डायरी' असं पण संबोधत जा कधी-कधी.. हे नाव तुझ्या परवाच्या पत्रातील 'रोजा/रोजी ची रोजनिशी' शी सुद्धा बरेच साम्यदर्शक वाटते नाही..

तर आता तुला घेऊन जातेय तुझ्या आठवणीत आणि सांगते तु जेव्हा मला पहिले पत्र पाठवले होते तेव्हा काय सांगितलं होतं.

नागपुर जिल्ह्यातील प्रभु श्रीरामचंद्राच्या पदस्पर्शाने पावन रामटेक येथील ती तुझी डीटीएडच्या पहिल्याच दिवसाची रात्र होती.. दिवाळीला 15 ते 20 दिवस बाकी होते.. भर हिवाळ्याच्या दिवसात तुझ्या खोलीमध्ये ओल येत होती.. अन् तु मला तुझ्या "कॉलेजचे नियम कठोर पण पाळण्यासारखे" असल्याचे सांगत होतास.. त्यादिवशी तु काय सांगितलं ते खाली तुझ्याच शब्दात लिहिते..

---

"मी राजेश दशरथ हजारे. आज दि. 01 ऑक्टोबर 2009 रोज गुरुवारपासून दैनंदिनी लिहायला सुरुवात करत आहे. मी 'अभ्यास कसा करावा?' या पुस्तका तसेच 'लोकमत' वृत्तपत्रातील सुविचार "प्रत्येकाने आपल्या आयुष्यात दररोज दैनंदिनी लिहिण्याची सवय ठेवावी" या द्वारे व माझा छंद तसेच मला डी.टी.एड. अभ्यासक्रम करताना आलेले अनुभव मांडण्यासाठी दैनंदिनी लिहित आहे.

आज माझ्या कॉलेजचा पहिला दिवस होता, त्याची मनात उत्सुकता होती. मी कॉलेजमध्ये जाऊन नविन मित्रांशी भेट झाली. मी तेथील परिपाठाने 'Impress' झालो. नंतर सर्वाँत वरच्या मजल्यावरील Seminar Hall मध्ये 'पालक मेळाव्यात' उपस्थित झालो. महाविद्यालयाच्या प्राचार्य व संचालकांचा परिचय झाला. मी माझा परिचय Detail मध्ये इंग्रजीत दिला.

सरांनी सर्व विद्यार्थी तसेच पालकांना महाविद्यालयाचे सर्व नियम समजाऊन सांगितले व त्यांचे महत्त्व पटवून दिले. त्यामध्ये माझ्यामते 80% उपस्थितीचा नियम सर्वाँत कठिण आहे.

मी खाली महाविद्यालयाचे नियम लिहून मी 100%, 75%50% पाळू शकणाऱ्या नियमांसमोर अनुक्रमे A,B व C लिहित आहे. तसे नाईलाजास्तव व महाविद्यालयाचा विद्यार्थी म्हणून मी सर्व नियम 100% पाळण्याचा पुरेपुर प्रयत्न करीन व त्याची सुरुवात आजच मी केली आहे ती म्हणजे उद्या 2 ऑक्टो. ची सुट्टी परवा कॉलेज 4ला रविवार माझा विचार आज गावी जाण्याचा होता परंतु दि. 3च्या उपस्थितीसाठी मी तो विचार मनातून काढून टाकला.
नियम खालीलप्रमाणे-

1. प्रथम वर्षी तसेच द्वितीय वर्षातील प्रत्येकी 1 ऑक्टो. ते 1 मे व 11 जून ते 30 सप्टेँ. पर्यँत दोन्ही वर्षी प्रत्येक 4ही सत्रात किमान वेगवेगळे 60% उपस्थिती अनिवार्य→ A
2. प्रथम वर्षी 2न्ही सत्र मिळून आणि द्वितीय वर्षी दोन्ही सत्र मिळून किमान 80% उपस्थिती अनिवार्य→ A
3. प्रथम वर्षी 240 पैकी किमान 200 दिवस हजर राहणे आवश्यक→ A
4. कॉलेजमध्ये सोमवार ते शुक्रवार सकाळी 10 व शनिवारी सकाळी 9 पुर्वी हजर होणे→ A
5. कॉलेजमध्ये नेहमी कॉलेजड्रेस, टाय व शुज तसेच टायपीन, आयकार्ड व व्हाईट सॉक्स घालून येणे→ A
6. अनुपस्थित असल्यास सरकारी Civil Sergion डॉ. चीच मेडीकल सर्टीफीकेट आणणे→ B
7. कॉलेजमध्ये चुकूनही मोबाईल न आणणे→ A/B

वरील नियमांत मी म्हणेन की नियम 6 मध्ये जर विद्यार्थ्याला डॉ. कडे जाण्यालायक तब्येत खराब नसेल परंतू कॉलेजमध्ये उपस्थित राहण्या लायकही नसेल तर त्या विद्यार्थ्याला Problem होऊ शकतो. हो नियम क्र. 7 मध्ये बदल करुन मोबाईल सोबत ठेवण्यास मुभा द्यावी परंतू कॉलेज परिसरात कॉलेजच्या वेळेत मोबाईलचा वापर होताना किँवा रिँग वाजताना आढळल्यास आवश्यक कारवाई करावी असे मला वाटते.

असो आज मी गावी जाण्याचा विचार टाळला व उद्या 2 ऑक्टो. गांधी जयंतीची सुट्टी असल्याने गांधी जयंतीचा कार्यक्रम 3 ऑक्टो. 2009 ला आयोजित करण्यात आला आहे व मी त्या कार्यक्रमात माझं स्वरचित गीत 'म. गांधी आणि आपण' सादर करणार आहे.

आज माझ्या मेसचा Problem सुटला मी अंकूश मारबते यांच्याकडे मेस लावली आहे.
व आता माझ्या घडीप्रमाणे ठिक 11.30Pm ला लिहिणे थांबवत आहे."

---

तर राजेश तेव्हा तू किती ठिकाणी मी मी करत होता रे.. आणि हो मला माहितीये आज 01 ऑक्टोबर नाही तर 26 डिसेँबर 2013 आहे. एक दिवस असा जरुर येईल कि मी भुतकाळातील ज्या तारखेचं तुला पत्रात लिहीलं असेल वर्तमानकाळातील त्याच तारखेला तु ते वाचत असणार.. असो! परवा तुझ्या कॉलेजातील गांधी जयंती बद्दल पत्र पाठवीन बरं का? तुला काय आहे सकाळी पण पत्र पोचू शकते. पण मला तर रात्री लिहावं लागतं ना पत्र! आता किती वाजलेत माहितीये का? चल आता थांबते..
तुझीच
डायरी नंबर 1 (कादंबरी)

डायरी लेखक- राजेश डी. हजारे

---

---

मुळ- 01/10/09 गुरुवार (रामटेक)
प्रसिद्धी-01/11/13 शुक्रवार (आमगाव)
दि.- 26/12/2013 गुरुवार (आमगाव)

---

---

अणुक्रमणिका

मनोगत (मनातल्या मनात)

हेच पत्र सुरुवातीपासून वाचण्याकरिता→ येथे क्लिक करा

---

---

बघ किती शुभदिनी मी तुला हे पत्र पाठवतोय..
माझे बाबा मला विचारायचे 4-4 डायऱ्या लिहील्या पण यांचा उपयोग काय? मी काय सांगणार त्यांना तुमचा उपयोग? मलाच माहित नव्हतं तर..! हं एक मात्र नक्की की तूला सर्व सांगितल्याने मन मोकळा होतो व तू तर ते जतनही करुन ठेवतेस मग वाटलं जर कधी 'मोठ्ठा माणूस' (वयानेच नाही तर कर्तृत्वाने पण) बनलो तर आत्मचरीत्र लिहिताना तुझ्या स्मृतीचा (मेमरीचा) निश्चितच लाभ होईल.. आजवर तुला प्रसिद्ध करण्याचा विचारही मनात आला नाही.. आणि दोघांव्यतीरिक्त कुणाला तुमचं दर्शनही होऊ दिलं नाही.. अन कदाचित म्हणूनच लिहिता आली प्रत्येक सत्य बाब इतक्या मनमोकळेपणे.. पण मला वाटतं आता वेळ आलीय तू आजवर जतन केलेलं समाजासमोर व्यक्त करण्याची... केव्हापर्यँत तु पण ऐकत रहाणार नुसतीच.. बोलणार नाही का कधी? का तूला हक्क नाहीय.. अन् म्हणूनच मला वाटतं की मी तर तूला सांगतच जाईन माझ्या मनातलं पण आता तू पण बोलायचंस माझ्याशी.. काय ऐकतीयेस ना? कसं व काय? अगं अगदी सोपं आहे.. जे मी आजवर तूला सांगितलं ना तेच तू मला पत्राद्वारे पाठवायचं काय? पाठवणार नं? अन् या तुझ्या पत्रमालिकेचं मात्र मी आधीच नामकरण करुन ठेवलंय बघ..

'मनातल्या मनात' हे नाव कसं वाटतंय.. मी जे काही तुला सांगितलं ते माझ्या मनातलच व ते सांगितल्यानंतरही मनातच राहत असल्याने मी हे नाव पसंत केलं... तूला पटतं का हे नाव ते बघ अन् मला कळव आधी पत्र पाठवून.. अन् अधामधात मी देतच जाईन उत्तर तूला पत्रानेच..

शेवटी नाताळ/ख्रिसमस आणि नववर्षाच्या हार्दीक शुभेच्छा...!

तुझ्या पत्राच्या प्रतीक्षेत...

तुमचाच निर्माता/लेखक

-राजेश डी. हजारे (RDH)

Mob. 07588887401
कामठा रोड, आमगाव ता. आमगाव जि. गोँदिया - 441902
दि. 24 डिसेँबर 2013, मंगळवार

---

---

---

सुचना: "मनातल्या मनात" या पत्रमालिकेतील "कादंबरी" ही पहिली रोजनिशी वाचण्यासाठी खालील 'अणुक्रमणिका बघा' वर क्लिक करा...

"अणुक्रमणिका" बघा..

---

---

ता.क.: * - "माझी ताई एक आठवण" हे पुस्तक 2014च्या अखेरपर्यँत याच संकेतस्थळावर वाचण्यासाठी उपलब्ध होईल..

अणुक्रमणिका

मनोगत (मनातल्या मनात)

अनुदिनी 88वी

दिवस 457वा

मनातल्या मनात-01

मनोगत/कादंबरी

---

माझ्या रोजनिशीस,
Hi! Hello!
अरे अशी काय बघतेस नेहमी तूझ्या रुपात दुसऱ्यांशी बोलतो पण आता वाटतं आपण ज्याशी बोलू नाही शकत ते सर्व तू मात्र शांतपणे समजून घेतेस, आणि जतनही करुन ठेवतेस.. मी तूला अश्रूंच्या सोबत बेस्ट फ्रेँड म्हणून कबुल केलं खरं! पण कधी मुद्दामून तूला Hi! Hello! केलच नाही.. म्हणून आज करतोय.. तू आजवर कित्ती-कित्ती ऐकलंस गं माझं.. माझ्या मनातील गोष्टी स्वत: जतन करुन ठेवल्यास.. जेव्हा तूला पाहतो तेव्हा त्या जून्या आनंदी व दु:खी दिवसांची सुद्धा आठवण करुन देतेस, कधी हसवतेस.. कधी रडवतेस पण..

मला आठवतं जेव्हा मला तूझ्याबद्दल कळायला लागलं तेव्हा मी 5वी 6वीत असेन.. जि.प. गोँदिया तील तिरोडा पं.स. अंतर्गत चिखली केँद्रात माझ्या मामाच्या गावी मराठी माध्यमाच्या जि.प. पुर्व माध्यमिक शाळा इंदोरा खूर्द (निमगाव) येथे शिकत होतो.. मराठीचा 'पिरेड' होता (तेव्हा तास कळायचा नाही).. घराजवळीलच श्री सिताराम एन. सोनेवाने हे शाळेचे मुख्याध्यापक आम्हाला मराठी शिकवायचे.. ते वर्गात आले व धडा होता 'रोजाची रोजनिशी/रोजीची रोजनिशी'... मला लेखक आठवत नाहीयेत.. त्यांनी शिकवलेले 2पाठ आजही स्मरणात आहेत बघ 'रोजाची रोजनिशी' व 'सुईचे आत्मवृत्त'.. तेव्हाच कळलं कि रोजनिशी म्हणजे तू.. आताही त्या सरांना भेटलो की आधी त्यांचे चरणस्पर्श करतो (बाकी शिक्षकांना पण अभिवादन करतोच...) त्यावेळी कल्पना जरी केली की आपण रोजनिशी लिहायची तरी गंमत वाटायची..

थोडा मोठा झाल्यावर प्रयत्न केला पण मधातच खोळंबलं सगळं आणि बारावीनंतर डीटीएडला नंबर लागला.. डीटीएडच्या पहिल्याच दिवसापासून तूला लिहायला सुरुवात केली.. पहिल्याच दिवसी कॉलेजातून परतलो होतो.. नागपूर जिल्ह्यातील प्रभू श्रीरामाच्या पदस्पर्शाने पावन रामटेकच्या पवित्र भूमीचं स्थळ होतं.. रामटेकात मी नवा नवाच होतो.. 01 ऑक्टोबर 2009 ची ती रात्र होती.. भाड्याच्या खोलीमध्ये हिवाळ्यातही ओल येत होता.. तेव्हापासून दिवाळी जेमतेम 15 दिवस होती.. स्वत:च जमवून बांधणी (बाईँड) केलेल्या रेखीव कोऱ्या कागदांचा भला मोठा रजिस्टर होता.. त्यादिवशी पहिला लेख (डीटीएड मधील पहिल्या दिवसाचे अनुभव) लिहून तुझा श्रीगणेशा केला..

पहिल्या दिवसी विचार पण नव्हता केला कि हे आपण केव्हापर्यँत लिहू? काय करणार? फायदा काय? हे प्रश्नही मनात नाही आले.. आणि मग तुझ्यावर लिहू लागलो प्रत्येक गोष्ट मला वाटली ते.. तुला सांगू लागलो माझ्या मनातील सुखद व दु:खद गोष्ट.. वाटू लागलो माझी स्वप्ने तुझ्यासोबत.. जे कोणालाही सांगू शकत नव्हतो ते तूला सांगत गेलो.. माझ्या जीवनातील काही वैयक्तिक 'राज' (Personal Secrets) पण तुला सांगून मोकळा झालो.. माहित होतं माझ्याव्यतीरिक्त कोणाला वाचायला फूरसत नाही म्हणून..! माझ्या पहिल्याच डायरीतील काही लेखांवर मी त्या दरम्यान जगलेलं माझं सत्य जीवन माझ्या आत्मकथनपर भाऊ-बहिणीच्या नात्यावर एक पुस्तक लिहिलं व साकार झाली "माझी ताई : एक आठवण"* ही माझी पहिली कादंबरी जी आजही अप्रकाशित आहे.. तेव्हापासून लिहितोय ते आजपर्यँत सतत.. याला 4वर्ष नुकतेच लोटलेत.. या 4 वर्षात 4 डायऱ्या संपल्या व पाचवी डायरी गत 01 नोव्हेँबर 2013 रोजी सुरु झाली.. बघ मी आजवर तुम्हा 5ही बहिणींचं नामकरण तर केलंच नव्हतं.. मी तुम्हाला असंच संबोधत होतो डायरी 1, डायरी 2, डायरी 3, डायरी 4 आणि आता डायरी 5.. पण मी तुमचा बाबाच नं! काय झालं तुला मित्र म्हणत असलो तरी.. शेवटी बाप पण लेकीँचा मित्र असतोच की..! आणि असही मीच तर जन्म दिला तुम्हा चारही बहिणींना; ते ही लग्नाआधी.. आणि तो ही पुरुष असून... अगं हस की थोडी.. कि हसु नाही आलं माझ्या पाणचट विनोदावर.. आता तुम्ही चौघी मोठ्या झालात... आणि दिड महिन्यांपुर्वी आपल्या (राजूची रोजनिशी) परिवारात नव्या पाहुणीचा जन्म झाला.. अगं कोण काय विचारतेस? वरच तर सांगितलं ना तुझी 5वी बहिण म्हणून.. माझी पाचवी लेक नाही का!! दिवाळीच्या शुभमुहुर्तावर बरोबर 1 नोव्हेँबर 2013 रोजी जन्म झाला तिचा.. 'कुंवारा बाप' हे स्व. महमूद यांनी केलेलं चित्रपटातील पात्र मला अगदी सुट होतेय नाही का! आजवर 'कांदेपोहे' नाही खाल्ले अन् 'बाप' बनलोय तुम्हा 5 बहिणीँचा.. पण तुम्हा चारही बहिणीँचं नामकरण करण्यास विसरलो नाही का??

हे काम स्त्रियांना मस्त जमतात बघ.. आणि मी ठरलो 'कुँवारा बाप'.. तुमची आईच नाही तर कसं लक्षात राहणार तुमच्या नामकरणाविषयी? पण आपण बारसं करुनच टाकू एकदमच तुम्हा पाचही बहीणीँचं.. असाही उद्या नाताळ (ख्रिसमस)चा योगही शुभ आहेच.. तर त्यासाठी चांगली तयारी करा बरं का! आणि उद्या 'ख्रिसमस' हून आठवलं-- आज 24 डिसेँबर.. काय विशेष आहे आज सांग बरं बघु.. एवढ्या लवकर विसरलीस.. अगं आज माझ्या आईचा वाढदिवस नाही का?? मी तर शुभेच्छा रात्री 12 लाच दिल्या.. चला तुम्ही पण विश करा बरं का माझ्या आईला..

"हॅप्पी बर्थ डे.. आई !!!"

---

हेच पत्र पुढे वाचण्याकरिता→ येथे क्लिक करा...

मनातल्या मनात (कादंबरी)

मनातल्या मनात

रोजनिशी (भाग-1) कादंबरी

•अणुक्रमणिका•